Aluméame luniña...
Sempre me gustaron as libretas en branco, con un feixe de páxinas por encher. Con mil cousas que acoller, de historias a resumos, de contas a números, de listas a corazóns... E este blog é algo así. Un inmenso espazo valeiro á espera de acoller todo o que nel se queira deixar.
En certo modo estou a enredar... non sei con que empezar, con que dar o primeiro paso neste blog. As ideas amoreánseme na cabeza e preciso certo orde para deixalas sair. Escapadas, viaxes, pensamentos, aficións...
Aluméame luniña...
Pues aquí tes a túa primeirísima seguidora, noraboa pola decisión¡ Coidado que este mundo engancha¡¡ Sobre todo, disfruta disfruta e disfruta. Nós seremos felices contigo. Unha apertaza Mónica. Adiante¡¡¡¡
ResponderEliminarA min tamen me gustan as libretas en branco, teňo moitas e encinas coas miňa viajes. Faino, verás como algún día volver revivir eses momentos.
ResponderEliminarSon a Pura de Sande. Bicossssss
Eliminar